یک تحقیق در دانشگاه کالج لندن نشون می ده که وقتی دو نفر (یا سه نفر) در حال بازی سنگ-کاغذ-قیچی هست اند، و چشم یکی (یا دوتا) از بازیکن ها بسته است احتمال اینکه بازی مساوی بشه (هردو یک شکل را بیارن) خیلی بالا می ره و در صورت برنده شدن، اغلب کسی برنده است که چشم هاش بسته است!
توضیح این پدیده به این شکل هست که در واقع کسی که چشمان اش باز هست در مقابل فردی که چشمان اش بسته است، فرصت بیشتری برای واکنش دارد (حدود دویست میلی ثانیه)، اما این زمان به قدری کم هست که عمل به حالت خودآگاه در نمی آد و در این زمان کم فرد تنها فرصت تقلید کردن را داره.
به عبارت دیگر واکنش انسان در مرحله ی آغازی که بسیار کوتاه هم هست اغلب ناخودآگاه هست. خیلیجالته جالبه، نه؟! در واقع این دقیقن اون بخشی از رفتار انسان هاست که احتمالن ماهیت غریزی شان را هم باز خواهد تاباند! البته منظورم این نیست که انسان ها را می شه بر این اساس قضاوت کرد. در واقع حتا مخالف این موضوع هم هست ام.
منبع: نیوساینتیست
به عبارت دیگر واکنش انسان در مرحله ی آغازی که بسیار کوتاه هم هست اغلب ناخودآگاه هست. خیلی
منبع: نیوساینتیست
پستها
۲ نظر:
با نتیجه گیری بحث خیلی موافق نیستم. غریزی با ناخودآگاه فرق میکنه. غریزی بین انسان ها مشترکه و در صورتی که ناخودآگاه افراد متفاوت از یکدیگره. و به نظرم هم اتفاقن یکی از معیارهای قضاوت دیگران بایستی بر پایه ی همین واکنش های آنی شون باشه.چون برخاسته از ناخودآگاهشونه. واکنش های آنی خود آدم هم گاهی خودش رو حیرت زده میکنه و اگه بهشون فکر کنه می تونه بفهمه از چه چیز درونی شده ای نشات گرفته.
پ ن: حاشیه یادآور نوعی استغنای لذت بخشه
مطمین نیستم فهمیده باشم با کدام بخش نتیجه موافق نیستید. در مورد قضاوت، به نظرم ارزش گذاری کردن انسان ها بر مبنای چیزی که خودشان هم شاید ندانند که چیست درست نیست (:
شناخت -به جای قضاوت- شاید کلمه ی بهتری برای تفسیر شما باشد. اون هم به نظرم کاربردش شخصی هست نه برای «دیگران»
در مورد پی نوشت، اگر سوالی هست جواب من نه هست (:
ارسال یک نظر